Αυτές τις Άγιες ημέρες κάποιοι δεν έχουν τον Θεό τους!

Μεγάλη Εβδομάδα φίλοι μου. Εβδομάδα των Παθών του Χριστού μας. Εβδομάδα κατάνυξης και ψυχικής προσέγγισης στο Θείο δράμα.

 Ο ψυχισμός των Ελλήνων αυτές τις ημέρες είναι τελείως διαφορετικός από τις άλλες ημέρες του χρόνου.

 Υπάρχει στους περισσότερους από εμάς η τάση να έλθουμε ποιο κοντά ,να συγχωρήσουμε και να

συγχωρεθούμε, να ανοίξουμε τις καρδιές μας και

να εξωτερικέψουμε σκέψεις και προβληματισμούς.

 Σήμερα το πρωί λοιπόν με επισκέφτηκε ένας παλιός φίλος Κρηνιώτης που τώρα μένει μακριά.

-Πώς τα πάς, με ρώτησε. 

Η διερευνητική ματιά του μου έδωσε να καταλάβω ότι κάτι τον βασάνιζε.

-Δόξα τω Θεώ του απάντησα! Στον αγώνα. Εσύ πως τα πάς!

Το βλέμμα του ξαφνικά σκοτείνιασε ,και αμέσως μετά τα μάτια του κοκκίνισαν. Μάταια προσπαθούσε να καταπνίξει τα δάκρυα που τα πλημμύριζαν. 

-Εγώ δεν είμαι καλά αδερφέ μου, μου απάντησε.   Μεγάλη Τετάρτη και έχω πέσει σε κατάθλιψη. Τίποτα δεν πάει καλά στη ζωή μου.Οι τράπεζες από το πρωί με βομβαρδίζουν με απειλητικά τηλεφωνήματα. Τα οικονομικά μου είναι χάλια. Δεν μου φτάνει ο μισθός να καλύψω τις υποχρεώσεις μου.

-Δεν έχουν ιερό και όσιο οι αθεόφοβοι, ψέλλισα. Δεν έχουν ίχνος ανθρωπιάς. Μεγάλη Τετάρτη και προσπαθούν να εξαθλιώσουν ψυχικά και σωματικά συνανθρώπους τους. Δεν ντρέπονται καθόλου! Δεν είναι άνθρωποι !

-Τι να πει κανείς, απάντησε σκουπίζοντας τα μάτια του. Και αυτοί που παίρνουν τηλέφωνο την δουλειά τους κάνουν. Κάποιοι άλλοι ψηλά ιστάμενοι τους πιέζουν να το κάνουν. Αν δεν το κάνουν θα χάσουν την δουλειά τους. Πράγματι εξαθλιωθήκαμε αδερφέ μου…. εξαθλιωθήκαμε! Χάσαμε την αξιοπρέπεια μας. 

Ακούγοντάς τον αισθάνθηκα να πνίγομαι σαν να μου  έσφιγγε   ένας βρόγχος τον λαιμό.

-Μην προσπαθείς να τους δικαιολογήσεις ,απάντησα. Εισπρακτικές εταιρίες είναι. Ξέρουν πολύ καλά την δουλειά που επέλεξαν να κάνουν. Τούς έχουν εκπαιδεύσει καλά. Θα μπορούσαν τουλάχιστον οι αθεόφοβοι να είναι ευγενικοί μέρες που είναι.

Τα μάτια του πλημμύρισαν από δάκρυα, δυό μέτρα άνθρωπος ,τον λυπήθηκε η ψυχή μου.

- Τι θα κάνω αδελφέ μου… τι θα κάνω! Είμαι σε απόγνωση! Δεν ξέρω τι να κάνω, έλεγε και ξανάλεγε. Να τους πληρώσω και να στερήσω από την οικογένεια μου το ψωμί άγιες μέρες ,και πάλι δεν φτάνουν τα χρήματα για όλους. Πάλι θα με πιέζουν.

Προσπάθησα να συγκρατήσω την ψυχραιμία μου και να του προσφέρω την μεγαλύτερη ελεημοσύνη που μπορούσα να του προσφέρω εκείνη την στιγμή. Ήταν αυτό που κι εγώ είχα μεγάλη ανάγκη στις δύσκολες στιγμές της ζωής μου. Την παρηγοριά!

Τα λόγια έβγαιναν αβίαστα χωρίς να τα πολυσκέφτομαι.

-Αδελφέ μου, όλοι είμαστε στην ίδια θέση. Άλλος λίγο άλλος πολύ έχουμε δεχτεί καίριο πλήγμα στα οικονομικά μας. Ανατράπηκε ο οικογενειακός προγραμματισμός ,ανατράπηκε ο τρόπος ζωής μας, ανατράπηκαν τα σχέδια και τα όνειρα μας για το μέλλον. Ήλθανε τα πάνω κάτω. Μην το παίρνεις προσωπικά ,δεν είσαι ο μόνος που τα φέρνει βόλτα δύσκολα.

Αυτοί που μας οδήγησαν σε αυτό το σημείο εάν δεν τιμωρηθούν για τις πράξεις τους από τους ανθρώπους ,θα τους τιμωρήσει ο Θεός όταν βρεθούν απέναντι του.

Αλλά φταίμε κι εμείς αδερφέ μου. Τον ξεχάσαμε τον Θεό όλα τα προηγούμενα χρόνια και πέσαμε στην παγίδα της καλοπέρασης και της σπατάλης που μας έστησε ο πονηρός δια μέσω των κυβερνητών που μας κυβέρνησαν τόσα χρόνια. Τώρα πληρώνουμε τις συνέπειες των πράξεων τους έχοντας ο καθ ένας μας το μερίδιο της ευθύνης που μας αναλογεί.

Μην στεναχωριέσαι όμως .Έχε πίστη. Ο Θεός γνωρίζει πολύ καλά το βάρος που μπορεί να σηκώσει ο καθ ένας μας .Να είσαι σίγουρος ότι δεν θα δώσει ούτε ένα γραμμάριο παραπάνω φορτίο από αυτό που αντέχουμε. Πιστεύω ότι ,ότι γίνεται, γίνεται για το καλό μας, για να συνετιστούμε, να πιεστεί το εγώ μας και μέσω της ταπείνωσης να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.

Μπορεί να μας αναγκάσουν να εκποιήσουμε περιουσιακά μας στοιχεία και να γίνουμε φτωχότεροι σε υλικά αγαθά. Δεν θα μπορέσουν ωστόσο όσο και να προσπαθήσουν να κάμψουν την πίστη μας και να μας κλέψουν την ψυχή.

Γνώμη μου είναι πρωτίστως να πας τα προς το ζην στην οικογένεια και μετά να τακτοποιήσεις όσες οφειλές σου επιτρέπουν τα οικονομικά σου .Άσε τα προβλήματα για μετά την Κυριακή του Πάσχα.

Αυτοί με τα χοντρά σβέρκα ,τα αφεντικά των τραπεζών και οι ηγέτες του πολιτικού συστήματος που καταδυναστεύουν τις ζωές μας δεν θα πάθουν τίποτα. Έχουν να ζήσουν και αυτοί και τα παιδιά τους αλλά και τα εγγόνια τους.

Κάνε με το καλό Ανάσταση και έχε στρωμένο το Πασχαλιάτικο τραπέζι. Ζήσε τις Άγιες ημέρες εν ειρήνη. Άσε τα προβλήματα για μετά. Έχει ο Θεός!

Δεν ξέρω αν τα κατάφερα αλλά μου άπλωσε το χέρι και μου ευχήθηκε καλή Ανάσταση. Το βλέμμα του ήταν ήρεμο και η φωνή του σταθερή, διέκρινα δε ένα χαμόγελο να φωτίζει το πρόσωπο του.

Δώσαμε ραντεβού την Μεγάλη Παρασκευή το πρωί στην εκκλησία μας για την ακολουθία της αποκαθήλωσης.

Πέντε λεπτά αργότερα χτύπησε το κινητό μου. Καλημέρα ο κος Τάδε; Σας τηλεφωνούμε από την ---bank.

 <<Γ ι α την δ ι κ ή σ α ς   α σ φ ά λ ε ι α    σ α ς    ε ν η μ ε ρ ώ ν ο υ μ ε    ό τ ι    η    σ υ ν ο μ ι λ ί α    κ α τ α γ ρ ά φ ε τ α ι………………!!!!>>


Καλά κάνετε και την καταγράφετε ,απάντησα,δεν έχετε τον Θεό σας μέρα που είναι, και το έκλεισα.

Άς με βρουν μετά το Πάσχα.


Καλή Ανάσταση σε όλους με την ευχή να αναστηθούν και οι ελπίδες μας για καλύτερες μέρες!