Προσφάτως ανακάλυψα μία παλιά φωτογραφία του 1952 ή 1955 που απεικονίζει την παραλία της
Νέας Κρήνης περίπου δύο δεκαετίες μετά
την δημιουργία του συνοικισμού από τους πρόσφυγες Μικρασιάτες.
Κοιτώντας την προσπαθώ να την αναλύσω, να την
χορτάσω.
Με
τον μεγεθυντικό φακό ψάχνω ένα-ένα τα παλιά σπίτια της Κρήνης, κοιτάζω τις
σκεπές τους, τις αυλές, τις αλάνες, ψάχνοντας
κάτι και εγώ δεν ξέρω τι.
Προσπαθώ να θυμηθώ!
Περνούν
τα λεπτά και συνεχίζω το ψάξιμο αφοσιωμένος στη φωτογραφία.
Πώς
να περιγράψει κανείς τον τόπο που μεγάλωσε; Πώς να περιγράψεις με απλά ,λιτά λόγια το τότε, αυτό που σήμερα
δεν υπάρχει; Τότε που δύο μεγάλα κτήματα χώριζαν την συνοικία της Νέας Κρήνης
από τη θάλασσα;
Η φαντασία μου
αφήνεται, ο λογισμός μου τρέχει, η σκέψη μου χαλαρώνει… διεισδύω στη
φωτογραφία, ξαναγίνομαι παιδί σε μια εποχή αλλιώτικη, αγνή, τότε που η Κρήνη
θύμιζε χωριό με τις μονοκατοικίες της, τις γειτονιές της, με τις αυλές γεμάτες
δένδρα.
Από έξω φυτεμένες ακακίες και μέσα οι
τζανεριές, οι ροδιές, οι βερικοκιές, οι καϊσιές με αποκορύφωμα τον δρόμο με τις
μουριές, στην οδό Ερυθραίας.
Ξαναζώ
εκείνη την όμορφη περίοδο της ζωής μου. Κοιτάζοντας τη ξύλινη ψαράδικη σκάλα το
βλέμμα μου πέφτει σε δύο καΐκια δεξιά από το κεφαλόσκαλο της και το μυαλό μου τα μετατρέπει σε εικόνες.
Η
φαντασία μου οργιάζει. Ναι! Το μπροστά είναι μία
ανεμότρατα αραγμένη ή του καπτάν Κυριάκου του Κούργια ή του καπτάν-Γιάννη του Καραμπουρνιώτη! Το πίσω καΐκι μοιάζει με το γκιργκιράκι
του Κασκαβάλα ή του Φλάιν.
Ποιο
ρηχά διακρίνω τις κουρίτες, την παρέα των ψαράδων έξω από την βίλα του
Γεωργιάδη, τους δύο Κρηνιώτες στο βάθος που κατηφορίζουν για το γιαλό και ο ένας
από αυτούς θα ήταν μάλλον ο μπάρμπα Γιάννης ο Σταθέας και ο άλλος ο
Μπαγκανώτας.
Πάνω
στη σκάλα μπροστά από τον Χαμόδρακα διακρίνω έναν ψαρά να πηγαίνει προς το
κεφαλόσκαλο που μπορούσε να ήταν ο Λιάς ο Βολίκας. Ένας ακόμα ψαράς μέσα στην κουρίτα του φαίνεται να μερεμετίζει. Μάλλον θα είναι κατομαχαλιώτης…
ένας από τους Λαγουραίους.
Στο
βάθος διακρίνονται οι ταβέρνες και τα φημισμένα εξοχικά κέντρα της εποχής, η Ρέμβη, ο Μπάτης,
ο Βράχος……!
Περνούν
τα λεπτά και συνεχίζω το ψάξιμο αφοσιωμένος στη φωτογραφία, σχεδόν
εκστασιασμένος. Έτσι λοιπόν ήταν η Κρήνη το 1955!Έτσι ήταν η θάλασσα μου!
Π.Τ.